Negatywne skutki zdrowotne spowodowane izolacją społeczną są realne. Naukowcy zbadali skutki izolacji społecznej u myszy i ludzi. Odkryli, że zwiększa ona stres oksydacyjny w organizmie.
Dlaczego nie chcemy stresu oksydacyjnego?
Utlenianie to normalny proces metabolizmu. Kiedy w organizmie zachodzą reakcje biochemiczne. Powstają niestabilne substancje zwane utleniaczami. Zwane również prooksydantami, wolnymi rodnikami, reaktywnymi formami tlenu i oksy-rodnikami. Wolne rodniki (tak będziemy się do nich odnosić w tym artykule) inicjują reakcję łańcuchową destabilizującą zdrowe cząsteczki. Proces ten zachodzi w szczególności gdy w organizmie brakuje wystarczającej ilości przeciwutleniaczy, aby zneutralizować wolne rodniki.
Zdrowy organizm posiada naturalnie występujące przeciwutleniacze, które mogą powstrzymać wolne rodniki przed uszkodzeniem zdrowych komórek i tkanek. A w niektórych przypadkach nawet naprawić niektóre już powstałe szkody. Istnieją okoliczności, takie jak izolacja społeczna, które powodują zwiększenie się stresu oksydacyjnego. Co powoduje wyczerpanie ilości przeciwutleniaczy. Potrzebnych do zrównoważenia reakcji oksydacyjnych, które są niezbędne do wytworzenia energii przez organizm. Ten wzrost utleniania i zmniejszenie ilości przeciwutleniaczy potrzebnych do przeciwdziałania temu procesowi stwarza destruktywną sytuację dla komórek i tkanek.
Izolacja społeczna powoduje stres oksydacyjny
Mózg, ze względu na duże zużycie tlenu, jest bardzo podatny na stres oksydacyjny. Co może spowodować uszkodzenie centralnego układu nerwowego. Lekarze i badacze mierzą stres oksydacyjny za pomocą określonych biomarkerów. U myszy poddanych stresowi izolacji społecznej przez 6-8 tygodni naukowcy odnotowali znaczny wzrost wielu końcowych produktów reakcji oksydacyjnych. Doprowadziło to do wniosku, że „6-8 tygodni stresu związanego z izolacją społeczną spowodowało uszkodzenie oksydacyjne w mózgu”. Badanie na szczurach dało podobne wyniki.
Naukowcy badali skutki izolacji społecznej przez osiem tygodni podczas wychowywania młodych szczurów. Takie badania są powszechnie stosowane, ponieważ badane zwierzęta wykazują podobne wyniki dla dzieci wystawionych na podobne warunki.
Szczury izolowane społecznie miały wyższy poziom nadtlenku wodoru. Substancji chemicznej, o której wiadomo, że powoduje uszkodzenia oksydacyjne w korze przedczołowej. Odpowiedzialnej głównie za mowę, zachowanie i rozumowanie oraz hipokampie – odpowiedzialnym za pamięć. Izolacja społeczna również zmniejszyła poziom glutaminianów. Które są uważane za „najważniejszy przekaźnik normalnego funkcjonowania mózgu”, a także aminokwasu glutaminy.
Długość czasu izolacji społecznej powoduje ekstremalny stres oksydacyjny i wyczerpanie antyoksydantów. Badacze porównali biomarkery stresu oksydacyjnego w wątrobach szczurów, które były izolowane społecznie przez 21 dni (krótkotrwale) i 84 dni (długoterminowo). Z tymi, które nie były w ogóle izolowane. Podczas gdy wszystkie izolowane szczury miały zwiększoną ilość biomarkerów stresu oksydacyjnego. Szczury w grupie długoterminowej izolacji społecznej miały znacząco silniejsze zmiany biomarkerów stresu oksydacyjnego. A także nastąpiło u nich uszkodzenie wątroby. Inne badania potwierdzają te ustalenia.
Izolacja społeczna zmniejsza ilość przeciwutleniaczy
Te same badania, które dotyczyły mózgów izolowanych społecznie gryzoni, wykazały niższe poziomy glutationu. Glutation, przywraca energię innym przeciwutleniaczom. Kluczowe znaczenie ma utrzymanie stresu oksydacyjnego w mózgu i całym ciele. Ponieważ niekontrolowany stres oksydacyjny nieodwracalnie uszkadza tkanki. W badaniu na szczurach naukowcy odnotowali również niższe poziomy dysmutazy ponadtlenkowej jak i glutationu.
Jak złagodzić skutki wpływu izolacji społecznej na poziom przeciwutleniaczy w organizmie?
Badania dotyczące izolacji społecznej i stresu oksydacyjnego wskazują na zubożenie dwóch konkretnych przeciwutleniaczy. Należą do nich: dysmutaza ponadtlenkowa i glutation. Oba przeciwutleniacze są niezwykle trudne do uzupełnienia, ponieważ układ pokarmowy je rozkłada. Nie są przez to odpowiednio wchłaniane do krwi.
Jednak niektórzy badacze sugerują, że spożywanie pewnych pokarmów wpływa korzystnie na zawartość glutationu w organizmie. Do nich należą: kapusta, brokuły, brukselka, trawa jęczmienna i trawa pszeniczna. Mogą one pomóc w dostarczeniu organizmowi materiałów potrzebnych do produkcji dysmutazy ponadtlenkowej. Chociaż dostępne są niektóre suplementy dysmutazy ponadtlenkowej, nie możemy ręczyć za ich skuteczność. Kliniki dożylne często oferują terapię wlewową glutationem, aby ominąć problemy z wchłanianiem. Glutation liposomalny zapewnia równie doskonałe wchłanianie.
Wprowadzenie diety zawierającej dużą ilością aminokwasów prekursorowych glutationu. Cysteiny, glutaminy i glicyny – może również zapewnić organizmowi składniki budulcowe do jego produkcji. Ten proces produkcji wymaga jednak witamin z grupy B, karnityny, kwasu alfa-liponowego i selenu, więc jeśli wybieramy naturalną drogę wspomagającą produkcję glutationu w organizmie, należy być w pełni świadomym dobieranych produktów w diecie.
